12/10/11

Eu son Danae / Yo soy Dánae

Álvaro Cunqueiro

 

Eu son Dánae. Núa caía no leito come
bianca neve scende senza vento
.
E chegou segredo coa fúlgura
convertido en moedas de ouro que caíron
sobre de min, e arredor, e no chan.
Díxose a si mesmo unha voz e aquel ouro de ceca
arremuiñouse nun amén e fíxose o varón.
Atopoume virxe, sucoume e sementou.
Bebeume, como quen se deita con sede sobre un río.
Pro, o pasado pasado.
Agora vou vella, e nun reino de columnas derrubadas
vou e veño por entre os cipreses e as pombas.
Téñenme por tola, e coidan que minto
cando digo que fun desvirgada por Zeus.
Pra burlarse de min chinchan unha moeda no mármore
e eu coido que el volve, e tiro a roupa
e déixome caír núa na herba come
bianca neve scende senza vento
.
Nin escoito as súas risas. Xa vou vella
pro nunca puiden saír daquel soño de antano.

 

Yo soy Danae


Yo soy Dánae. Desnuda caía en el lecho come
bianca neve scende senza vento
.
Y llegó secreto con su fulgor
convertido en monedas de oro que cayeron
sobre mí, y alrededor, y en el suelo.
Se dijo a sí mismo una voz y aquel oro de ceca
se arremolinó en un amén y se hizo el varón.
Me encontró virgen, me aró y me sembró.
Me bebió, como quien se echa con sed sobre un río.
Pero lo pasado, pasado.
Ahora soy vieja, y en un reino de columnas derribadas
voy y vengo por entre los cipreses y las palomas.
Me tienen por loca y creen que miento
cuando digo que fui desvirgada por Zeus.
Para burlarse de mí golpean una moneda en el mármol
y yo creo que él vuelve, y me quito la ropa
y me dejo caer desnuda en la hierba come
bianca neve scende senza vento
.
Ni escucho sus risas. Ya soy vieja
pero nunca pude salir de aquel sueño de antaño.

____
‘e bianca neve scender senza venti’, verso del poema de Guido Cavalcanti Biltà di donna. Ver la versión del propio Álvaro Cunqueiro en estromatolitos
Zeus, dios supremo de la mitología griega, gustaba de poseer a hermosas jóvenes mortales transmutado en formas que ocultaran su divina presencia: así a Europa en apariencia de toro, a Leda de cisne, y a esta pobre Dánae, convertido en arremolinada lluvia de oro. O eso contaban los antiguos.

No hay comentarios:

Publicar un comentario